Η βερικοκιά είναι μακρόβιο, οπωροφόρο, φυλλοβόλο δέντρο και ανήκει στην οικογένεια ροδοειδών.

Η καταγωγή της είναι η Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, και μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας και από εκεί παίρνει και την επιστημονική ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στη Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Μακεδονία καλύπτει εκτάσεις περίπου 70.000 στρεμμάτων, και σε καλές συνθήκες μία βερυκοκιά μπορεί να ζήσει πάνω από 100 χρόνια.

Η βερικοκιά αναπτύσσεται καλύτερα σε σχετικά κρύο χειμώνα,αφού  στον ήπιο δεν ανθίζει κανονικά και χάνει τους οφθαλμούς της.

Αντέχει και στις ακραίες θερμοκρασίες τον -25 βαθμών κελσίου και απαιτεί θερμό καλοκαίρι για να αποδώσει.

Το έδαφος πρέπει να έχει καλή αποστράγγιση, να είναι βαθύ και πηλώδη και σε καμία περίπτωση αμμώδη και ξερά.

Το κατάλληλο pH εδάφους είναι μεταξύ 6- 7, όπως επίσης θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία σαλάτα είτε του εδάφους, είτε του νερού όπου η βερικοκιά δεν αντέχει.

Το κλάδεμα πραγματοποιείται για το επιθυμητό σχήμα στα νεαρά δέντρα, για να ρυθμίσει την παραγωγή, και για να παραμείνουν ζωηρά τα ηλικιωμένα δέντρα.

Κάθε χρόνο απαιτείται ένα ήπιο κλάδεμα, όπως και αραίωμα των καρπών καθώς παράγει περισσότερους καρπούς από όσους θα έπρεπε και δεν τους αφήνει να έχουν σωστή ανάπτυξη.

Η λίπανση γίνεται με άζωτο εάν και εφόσον έχουμε αδύνατη βλάστηση με κιτρινωπά φύλλα, καθώς και μικρούς καρπούς.

Οι σημαντικότερες ασθένειες είναι η μονίλια, νέκρωση βραχιόνων, κλαδοσποριο, ωίδιο, σκωριασεις,και οι κυριότεροι εχθροί είναι η αφίδες και τα κοκκοειδή.

Η συγκομιδή γίνεται όταν τα βερίκοκα έχουν ωριμάσει πάνω στο δέντρο και προορίζονται για νωπή κατανάλωση.

Ένα πράγμα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι ότι πριν την συλλογή των καρπών δεν πρέπει να ποτίσουμε για καλύτερη συνεκτικότητα γευστική και ποιότητα.

Η καρποφορία έρχεται από το 3ο έτος και η απόδοση αυξάνεται προοδευτικά μέχρι τον 12ο-16ο έτος που μπορεί να μας αποδώσει πάνω από 100 κιλά ανά δέντρο