Η κερασιά είναι φυτό που ανήκει στο γένος προύμνη και στην οικογένεια ροδοειδή.

Η καταγωγή κερασιάς είναι από την περιοχή του Καυκάσου, και όλες οι ποικιλίες της προέρχονται από την αγριοκερασιά όπου και χρησιμοποιείται για τον πολλαπλασιασμό της μέχρι και σήμερα μέσω εμβολιασμού.

Η καλλιέργεια της κερασιάς πραγματοποιείται για τον καρπό της, το κεράσι, καθώς υπάρχουν και ποικιλίες που καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά δέντρα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι έχει χρησιμότητα και ως ξύλο το οποίο είναι ανθεκτικό στην υγρασία, κατασκευή επίπλων, και μουσικών οργάνων.

Στην Ελλάδα η καλλιέργεια της κερασιάς ξεπερνάει τα 130.000 στρέμματα, και κατά 80% βρίσκονται Μακεδονία με επίκεντρο την Ημαθία και την Πέλλα.

Σε καρποφορία μπαίνει από το 4ο έως τον 6ο χρόνο της ζωής της,ενώ η παραγωγική ζωή της μπορεί να ξεπεράσει τα 45 χρόνια.

Η καλλιέργεια της κερασιάς ευδοκιμεί σε ορεινές περιοχές με υψόμετρο μέχρι 800 μέτρων, ημιορεινές, και πεδινές.

Σε καμία περίπτωση ευδοκιμεί σε περιοχές με παγετό, όπως επίσης δεν πρέπει να σημειώνονται συχνές βροχοπτώσεις την περίοδο της άνθησης και της ωρίμανσης του καρπού.

Η κεράσια αποδίδει καλύτερα σε βαθιά πηλώδη, αμμοπηλώδη η χαλικώδη εδάφοι που κρατούν υγρασία, αλλά έχουν καλή και γρήγορη αποστράγγιση.

Το κατάλληλο pH του εδάφους πρέπει να είναι από 6,1-7,6 στάθμη του νερού τους χειμερινούς μήνες δεν πρέπει να ξεπερνάει το 1,5 μέτρο βάθος.

Οι κύριες ασθένειες της κερασιάς είναι η μονίλια, το κορύνεο, κυλινδροσπόριο κ.α.

Στους εντομολογικούς εχθρούς είναι τα ακάρεα, το σφαιρολεκάνιο,ο ρυγχιτης, και οι αφίδες.

Το κλάδεμα πραγματοποιείται σε κλαδιά που καταστρέφουν το σχήμα, σε ξηρά άρρωστα που διασταυρώνουν και καλύπτουν το εσωτερικό της κόμης, καθώς και στα λαίμαργα.

Η άρδευση της κερασιάς πρέπει να ξεκινούν από νωρίς την άνοιξη και να συνεχίζονται όλο το καλοκαίρι ανά τακτά χρονικά διαστήματα έως το φθινόπωρο.

Η Ελλάδα στην 10η θέση στον κόσμο σε παραγωγή κερασιού.Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Τουρκία και ακολουθούν Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ιράν, Ουκρανία και Γερμανία.