Το μήλο είναι φρούτο-καρπός του δέντρου μηλιά και ανήκει στην οικογένεια ροδοειδών.

Το δέντρο είναι φυλλοβόλο και μπορεί να φτάσει έως τα 12 μέτρα ύψος.

Η καταγωγή της μηλιάς είναι στην περιοχή νότια του Καυκάσου και καλλιεργείται από την αρχαιότητα στην Ασία και την Ευρώπη.

Δεν υπάρχει πιο διαδεδομένο οπωροφόρο παγκοσμίως καθώς αντιπροσωπεύει το 50% των φυλλοβόλων οπωροφόρων δέντρων.

Η μηλιά πολλαπλασιάζεται με σπόρο, με μοσχεύματα, παραφυάδες και εμβολιασμό.

Στην Ελλάδα παράγονται μήλα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης και αυτά είναι μήλα ζαγοράς Πηλίου, μήλα ντελίσιους πιλαφά Τριπόλεως όπως επίσης και μήλα Καστοριάς.

Οι μεγαλύτερες παραγωγές μίλων παγκόσμιος είναι της Κίνας, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, και του Ιράν.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται πάνω από 250.000 στρέμματα και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση δενδροκομική καλλιέργεια μετά το ροδάκινο.

Η μηλιά έχει μεγάλες αντοχές στο κρύο του χειμώνα και ευδοκιμεί σε αυτό.

Θέλει ελαφρύ έδαφος με καλή αποστράγγιση και αμμοπηλώδη σύσταση.

Αποφεύγουμε έδαφος με μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο και άργιλο.

Το κατάλληλο pH πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 6 έως 7.

Τους θερινός μήνες η μηλιά απαιτεί εδαφική υγρασία και χρειάζεται περίπου 1000 mm νερού ετησίως εκ των οποίων τα 500 mm τα απαιτεί τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο.

Οι βασικές μυκητολογικές ασθένειες που μπορούν να προσβάλλουν τη μηλιά είναι το φουζικλάδιο, ωίδιο και μονίλια.

Επίσης η μηλιά έχει και εχθρούς όπως η καρπόκαψα, αφίδες, φυλλοδέτες, ανθονόμος, ο τίγρης της μηλιάς ψώρα του San Jose κ.α.

Η μέση απόδοση ανάλογα την ποικιλία και τις καλλιεργητικές φροντίδες κυμαίνεται από 25-70 κιλά ανά δέντρο.

Το μήλο περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βιταμίνη C, βιταμίνη Α, μηλικό οξύ, φολικό οξύ και βιοτίνη.

Είναι προτιμότερο να καταναλώνεται μετά από κάποιο γεύμα καθώς παρέχει θρεπτικές ουσίες που βοηθάνε στο μεταβολισμό του οργανισμού και την γρήγορη πέψη.

Εξού και η παροιμία: Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.