Ο Βίκος είναι γένος που περιλαμβάνει περίπου 140 είδη ανθοφόρων φυτών και καλλιεργείται για ζωοτροφία ή ως φυτό χλωράς λίπανσης.

Ανήκει στην οικογένεια ψυχανθών και η καλλιέργεια του αυξάνει τη γονιμότητα του εδάφους.

Είναι από τα κυριότερα ψυχανθή και ο σανός του περιέχει υψηλή θρεπτική αξία για την διατροφή των ζώων.

Η προετοιμασία του εδάφους για την καλλιέργεια του βίκου απαιτεί όργωμα το οποίο γίνεται μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου ή μετά την συγκομιδή της προηγούμενης καλλιέργειας.

Αν το χωράφι ήταν ελεύθερο από καλλιέργεια το όργωμα γίνεται το καλοκαίρι.

Το χώμα πριν τη φύτευση πρέπει να είναι ψιλοχωματισμένο και καθαρό από ζιζάνια.

Η σπορά γίνεται από τα μέσα Οκτωβρίου έως μέσα Νοεμβρίου.

Σε περιοχές που έχουν χαμηλές θερμοκρασίες κατά τους χειμερινούς μήνες η σπορά πραγματοποιείται τον Φεβρουάριο.

Η φύτευση γίνεται με σπαρτική μηχανή σιτηρών με απόσταση μεταξύ των γραμμών περίπου 30 εκατοστά.

Το κατάλληλο βάθος της φύτευσης του σπόρου είναι 3-5 εκατοστά.

Η λίπανση του βίκου δεν είναι απαραίτητη σε άζωτο καθώς καλύπτει τις ανάγκες του με την αζωτοδέσμευση.

Η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι μία φροντίδα που απαιτεί ο βίκος.

Οι εχθροί του βίκου είναι το άπιο, και ο βρούχος, ενώ οι ασθένειες που απειλούν την καλλιέργεια είναι οι τήξεις, σήψεις στελεχών, κηλίδωση φύλλων, σκωρίαση, και ο ιός της κίτρινης δακτυλίωσης της αγκινάρας.

Η συγκομιδή για σανό πραγματοποιείται με χορτοκοπτική μηχανή.

Για ενσίρωση η κοπή γίνεται με ειδικό μηχάνημα όπου τεμαχίζει τα φυτά σε μικρά κομμάτια.

Για βοσκήση η έναρξη γίνεται όταν τα φυτά έχουν ύψος τουλάχιστον 15 εκατοστά.

Για καρποδοτική καλλιέργεια η συγκομιδή πραγματοποιείται όταν οι λοβοί αρχίσουν να κιτρινίζουν, και γίνεται με θεριζοαλωνιστική μηχανή.

Η απόδοση σε χορτοδοτική καλλιέργεια κυμαίνεται από 700- 1000 κιλά ανά στρέμμα, ενώ αντίστοιχα στην καρποδοτική από 150- 250 κιλά ανά στρέμμα.