Η πορτοκαλιά είναι δέντρο αειθαλές που αντέχει πολλά χρόνια.

Ανήκει στην οικογένεια ρουτίδες και κατάγεται από την Κίνα και την Ιαπωνία.

Συγγενείς της κιτριάς, νερατζιάς, λεμονιάς και μανταρινιάς, ήρθε στην Ευρώπη από πορτογάλους ναυτικούς το 1548.

Υπάρχουν 160 ποικιλίες πορτοκαλιάς εκ των οποίων οι πιο σημαντικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι η Άρτας, Βαλέντσια,Μέρλιν, Χίου, Σουλτανί του Φόδελε και Σαγκουίνι.

Η καλλιέργεια πορτοκαλιάς στην Ελλάδα καλύπτει περίπου 500.000 στρέμματα με κύριες περιοχές την Λακωνία, την Άρτα, την Ηλεία, Μεσσηνία, Κορινθία και Αργολίδα.

Η πορτοκάλια ευδοκιμεί σε εδάφη μέσης σύστασης, γόνιμα,βαθιά, με σχεδόν ανύπαρκτη περιεκτικότητα σε ασβέστιο που διαθέτουν καλή αποστράγγιση.

Χρειάζεται ήπιες δροσερές συνθήκες χωρίς απότομες μεταβολές.

Επίσης προτιμά ηλιόλουστες θέσεις που δεν την χτυπούν ψυχροί βοριάδες.

Το πότισμα της πορτοκαλιάς γίνεται κάθε 15 με 20 μέρες περίπου ανάλογα τις καιρικές συνθήκες από την αρχή της άνοιξης.

Η καλλιέργεια της πορτοκαλιάς χρειάζεται λίπανση σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο, καθώς και επάρκεια ιχνοστοιχείων μαγνησίου, σιδήρου και ψευδαργύρου ώστε να μας αποφέρει καλύτερη παραγωγή.

Το κλάδεμα της πορτοκαλιάς πραγματοποιείται τις πρώτες μέρες της άνοιξης μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού,αφού έχει ολοκληρωθεί η καρποφορία των δέντρων.

Το κλάδεμα γίνεται για να έχει καλύτερο αερισμό και φωτισμό, καθώς επίσης και για να διατηρήσουμε σταθερό ύψος.

Η πορτοκαλιά προσβάλλεται από έντομα όπως: ψευδόκοκκο, μύγα της Μεσογείου, θρίπας, και για τα νεαρά δέντρα φυλλοκνίστης.

Η στρεμματική απόδοση κυμαίνεται από 2 έως 2,5 τόνους, εκ των οποίων περίπου οι μισή παραγωγή πηγαίνει σε νωπή κατανάλωση, το 35% εξάγεται, και το υπόλοιπο 15% χυμοποιείται.