Η Μέντα ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών και την τάξη των Λαμιώδη.

Το όνομα μέντα προέρχεται απο το αρχαιοελληνικό Μίνθη.

Απο την αρχαιότητα το συναντάμε ως αρωματικό στη μαγειρική,την Οινοποιία και στη φαρμακοποιία.

Ανα των κόσμο υπάρχουν περίπου 26 είδη μέντας.

Στην Ελλάδα συναντάμε αρκετά από αυτά οπως: Πιπερώδης, Σταχυώδης,Γλήχων, η Αρουραία και Στρογγυλόφυλλος.

Η Μέντα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος για να αναπτυχθεί,αρκεί να υπάρχει σχετική υγρασία και καλη αποστράγγιση.

Ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες και ημισκιερές περιοχές καθώς τα φύλλα και τα άνθη μας χαρίζουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια.

Ο πολλαπλασιασμός είναι δυνατόν να γίνει με σπόρο.

Η σπορά γίνεται την άνοιξη σε σπορείο η απευθείας στον αγρό.

Η Μέντα θέλει τακτικό πότισμα για να έχει πλούσιο φύλλωμα καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου. Κάθε δυο μέρες κατα την ζεστή περίοδο του καλοκαιριού ειναι μια ικανοποιητική ποτιστικη φροντίδα για την Μέντα.

Η απαιτήσεις λιπασμάτων είναι μικρή, αφού η μέντα δεν έχει μεγάλη ανάγκη για να αναπτυχθεί.

Αρκεί μικρή ποσότητα βιολογικού λιπάσματος αζώτου μια φορά το μήνα,κατά την περίοδο της άνοιξης και του φθινοπώρου.

Στα περί κλάσματος η μέντα χρειάζεται κλάδεμα κάθε χρόνο. Η κατάλληλη εποχή είναι στις αρχές της άνοιξης.

Η συγκομιδή γίνεται στην αρχή της ανθοφορίας, αρχές Ιουλίου.

Η απόδοση σε νωπή χορτομάζα μπορεί να ξεπεράσει τα 1000 κιλά ανά στρέμμα.

Αντίστοιχα η απόδοση σε αιθέριο έλαιο μπορεί να φτάσει τα 8 λίτρα ανά στρέμμα ανάλογα την ποικιλία.

Οι απειλές που δέχεται η μέντα είναι οι : Μελιγκρα, νηματωδεις σκώληκες,Μυκητίασεις, Βερτιτσιλλιώσεων, και Σκωριάσεις.